Εις μνήμη Χρήστου Ροΐδη

Βιογραφικό Σημείωμα Χρήστου Ροΐδη

Ο Χρήστος Ροΐδης υπήρξε δάσκαλος Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και δάσκαλος Παραδοσιακών χορών με σημαντικό έργο σε εκπαιδευτικό και πολιτιστικό επίπεδο σε όλο το διάβα της ζωής του. Έφυγε αδόκητα από τη ζωή στις φονικές πλημμύρες της Ηλείας το Νοέμβριο του 2021.

Καταγόμενος από τον ορεινό Βάλτο Αιτωλοακαρνανίας και το χωριό Βρουβιανά σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία στην πόλη της Λαμίας και από εκεί συνέχισε στην Αθήνα.

Διορίστηκε αρχικά σε Δημοτικά σχολεία της περιφέρειας ΠΕΙΡΑΙΩΣ ενώ το 1982 τοποθετήθηκε στην Ελλοπία, στα Βάγια και στο Λεοντάρι Βοιωτίας. Τα τελευταία 35 χρόνια τοποθετήθηκε σε σχολεία του Νομού Ηλείας (Ήλιδα, Καβάσιλα,Γαστούνη, Σιμόπουλο, Βαρθολομιό).

Δεν περιορίστηκε όμως μόνο στα γράμματα. Από μικρή ηλικία, τον μαγνήτισε η αστείρευτη ελληνική παράδοση και ιδιαίτερα οι παραδοσιακοί χοροί και τα τραγούδια. Και για τα δύο αυτά αντικείμενα, το εκπαιδευτικό και το πολιτιστικό, έδειχνε μία ουσιαστική αγάπη και κατάθεση ψυχής.

Από τα πρώτα χρόνια της εγκατάστασής του στην Ηλεία, διαπίστωσε ότι ο κάμπος της Ηλείας δεν διέθετε την απαραίτητη εξοικείωση πάνω σε θέματα της λαϊκής παράδοσης , κυρίως στους χορούς και τα τραγούδια. Ελάχιστοι σύλλογοι, λίγοι μουσικοί και κυρίως αδιαφορία για την παράδοση.

Μετά από δικές του ενέργειες δημιουργείται η πρώτη χορευτική ομάδα της περιοχής στο χωριό Λυγιά (κοντά στο Βαρθολομιό). Το μικρό χωριό της Λυγιάς θα αποτελέσει το πρώτο οργανωμένο χοροστάσι της περιοχής το 1986.

Εκ του μηδενός οργανώνει πολιτιστικούς συλλόγους και πολύ σύντομα πολλά χωριά και πόλεις γίνονται εστίες πολιτισμού και φορείς παραδόσεων.

Αμαλιάδα, Γαστούνη, Βαρθολομιό, Λεχαινά, Κουρτέσι, Νεοχώρι, Καρδιακαύτι, Μυρσίνη, Γλύφα, Κάστρο, Παλιοχώρι, Τραγανό, Αρετή, Άγιος Δημήτριος, Κυλλήνη, Ανδραβίδα, Καβάσιλα, Ρουπάκι, Καρδαμάς, Δήμητρα, Κάτω Παναγιά, Στρούσι ήταν κάποιοι από τους σταθμούς στο τρένο της παράδοσης.

Εκτός από χοροδιδάσκαλος και Πρόεδρος των συλλόγων, πραγματοποίησε σημαντικές έρευνες για τους Μικρασιάτες, τους Επτανήσιους και τους ντόπιους κατοίκους του κάμπου της Ηλείας και ασχολήθηκε επισταμένως με όλα τα κομμάτια του ελληνισμού.

Ιδιαίτερη στιγμή ήταν το 1996 όπου υπήρξε εισηγητής της έρευνας για το έθιμο του γεννιτσαρίστικου χορού που παρουσιάστηκε στο συνέδριο της ΔΟΛΤ στην Αρχαία Ολυμπία ενώ στη συνέχεια παρουσιάστηκε ο χορός στην αυθεντική του μορφή από ντόπιους χορευτές.

Έχει διοργανώσει και έχει συμμετάσχει σε εκατοντάδες εκδηλώσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό ενώ έχει εκπαιδεύσει και μυήσει χιλιάδες μαθητές πάνω στην Ελληνική Παράδοση.

Μαζί με τους συνεργάτες του έχει πραγματοποιήσει Παιδικά Φεστιβάλ χορού, Πολιτιστικές ανταλλαγές, συνεργασίες με άλλα σωματεία, δημιουργία ιματιοθήκης παραδοσιακών φορεσιών, έχει αναδείξει την τοπική παράδοση και άλλες σχετιζόμενες με τον Πολιτισμό δράσεις.

Για όλη αυτή τη δράση του, έχει βραβευτεί πολλάκις και τα άρθρα του έχουν δημοσιευτεί στον τύπο.

Με αποφασιστικότητα, αυτοπεποίθηση και πίστη κατόρθωσε να γίνει όχι….. ένας ακόμη δάσκαλος…. αλλά, ένας εμπνευστής και πρωτοποριακός δάσκαλος-παιδαγωγός.

Ο Χρήστος Ροΐδης είχε μια υψηλή μεταδοτικότητα τόσο στα γράμματα όσο και στο χορό. Είχε το δικό του μοναδικό τρόπο διδασκαλίας. Ήταν αυθεντικός σε ότι έκανε και αυτό τον ξεχώριζε ως άνθρωπο και ως επαγγελματία.

Στο θέμα της παράδοσης έδειχνε έναν μεγαλειώδη σεβασμό και όπως συνήθιζε να λέει «Ο χορός για δεν είναι μόνο βήματα, είναι πολλά πολλά παραπάνω που τα μαθαίνεις στη πορεία».

Για το τέλος κρατάμε ότι όσοι από εμάς είχαμε την τύχη να τον γνωρίσουμε, να διδαχτούμε από αυτόν και να …κλέψουμε λίγο από το πάθος του…. θα τον νοιώθουμε πάντα δίπλα μας στις αίθουσες χορού, να καθοδηγεί τα βήματά μας.